دیپلماسی فناوری و سلامت؛ آینده‌ای که باید بسازیم، نه منتظرش بمانیم
دکتر محمد سعید گندمی/ دیپلماسی، فعال در حوزه سلامت دیجیتال، صادرات دانش‌بنیان و دیپلماسی نوآوری نوشت: دیگر فقط مخصوص سیاستمداران و میزهای مذاکرات رسمی نیست. امروز دنیا دارد با سرعت سرسام‌آوری عوض می‌شود؛ مرزهای قدیمی در حال فرو ریختن‌اند و چیزی که کشورها را به هم متصل می‌کند، نه قراردادهای سیاسی، بلکه دانش، فناوری و سلامت است.
به گزارش اکو ۳۶۵، ما در عصر ارتباط مغزها زندگی می‌کنیم؛ عصری که در آن یک ایده نوآورانه می‌تواند جان میلیون‌ها نفر را نجات دهد. دقیقاً همین‌جاست که دیپلماسی فناوری و سلامت معنا پیدا می‌کند. یعنی ما به جای رقابت‌های سیاسی، با ابزارهای علمی و تکنولوژیک، دست در دست هم بگذاریم تا چالش‌های مشترک انسانی مثل بیماری، سلامت روان، پیری، سرطان و حتی بحران‌های بهداشتی جهانی را حل کنیم.
ایران در این بازی کجاست؟ ما کشوری هستیم با یکی از بزرگ‌ترین ذخایر نیروی انسانی متخصص در منطقه. از سلول‌های بنیادی گرفته تا تجهیزات پزشکی، از بیوتکنولوژی تا هوش مصنوعی در پزشکی – ما چیزهای زیادی برای گفتن داریم. فقط باید باور کنیم که می‌توانیم صادرکننده دانش و نوآوری باشیم، نه صرفاً مصرف‌کننده.
دیپلماسی فناوری و سلامت یعنی چه؟
یعنی ما شبکه‌ای بسازیم از دانشمندان، فناوران، استارتاپ‌ها، پزشکان و نهادهای بین‌المللی؛ یعنی از ظرفیت نخبگان ایرانی خارج از کشور استفاده کنیم؛ یعنی بستری فراهم کنیم که یک محقق از ایران بتواند کنار یک تیم در سنگاپور یا آلمان روی پروژه‌ای مشترک کار کند؛ یعنی دانش ما، مرز نشناسد.
این مدل دیپلماسی، خیلی انسانی‌تر، کاربردی‌تر و البته آینده‌نگرتر از دیپلماسی سنتی‌ست. ما با فناوری‌های نوین سلامت می‌توانیم نه‌تنها اقتصادمان را هوشمند کنیم، بلکه جایگاه ایران را در سطح منطقه و جهان ارتقا بدهیم.
من به عنوان یک ایرانی، و کسی که در مرز علم، سلامت و تجارت فعالیت می‌کنه، یک چیز رو با تمام وجود باور دارم:
دیپلماسی فناوری، به‌ویژه در حوزه سلامت، فقط یک گزینه نیست، یک ضرورت است. آینده، منتظر ما نمی‌ماند. ما باید سازنده آن باشیم.
