گفت‌وگوی نوروزی همشهری تندرستی با صمد نیکخواه بهرامی ستاره بسکتبال ایران:
دوست دارم با مایکل جردن عکس سلفی بگیرم
به گزارش اکو ۳۶۵ و به نقل از همشهری تندرستی، سعیده فتحی-صمد نیکخواه بهرامی متولد ۲۱ اردیبهشت‌ماه ۱۳۶۲ با قدی ۱۹۸ سانتی‌متر، یکی از پر افتخارترین بازیکنان بسکتبال ایران است. کاپیتان تیم ملی بسکتبال همان‌قدر که داخل زمین خوش می‌درخشد و با دست‌های هنرمندش لحظه‌های جاودانه خلق می‌کند، زندگی بیرون از بسکتبالش هم جذاب به نظر می‌رسد. پدری خوش‌قلب و رئوف که دوست دارد برای یگانه دخترش ویانا بهترین‌ها را خلق کند. مردی که همه کار می‌کند تا فرزندش را به رویاهای بزرگ دوران کودکی‌اش برساند و آرزوهای دخترش را برآورده کند، برخلاف افرادی که بی‌توجه به رویاهای فرزندشان، او را از مسیر دلخواه خودشان به سمت آینده سوق می‌دهند.
او همان‌قدر که خوش‌مشرب و بگووبخند است گاهی مثل هر انسان دیگری بدخلق و بدعنق می‌شود. به‌ویژه در مواجهه با افراد تنبل! برای همین هم بازیکنان جوانی که با او هم تیمی‌اند، باید خیلی مراقب رفتارشان باشند. همه کسانی که دستی بر آتش بسکتبال ایران دارند، خوب می‌دانند که صمد نیکخواه بهرامی زندگی سالمی دارد. خواب و استراحت را بیش از هر چیزی دوست دارد (البته برای ذخیره انرژی تا زندگی پر جنب‌وجوشش را به خوبی ادامه دهد) و در هر حالتی ترجیح می‌دهد تا بخوابد یعنی اگر به او بگویی مهمانی یا خواب؟ مطمئنا استراحت را ترجیح می‌دهد. به همین دلیل بدن سالمی دارد و به خوش هیکلی و آمادگی بدنی بین بسکتبالی‌ها شهره است. صمد که در بسکتبال از همان جوانی سروصدای زیاد بپا کرده حالا می‌گوید قصد دارد بی‌سروصدا از بسکتبال برود!
بله کاپیتان پرافتخار بسکتبال ایران، تصمیم بزرگی گرفته است. در این شماره نوروزی مجله کوشیدیم در زندگی خصوصی کاپیتان تیم ملی گام برداریم و با او از دنیای بیرون از بسکتبال بیشتر صحبت کنیم. دنیایی که این روزها درگیر کروناست و کاپیتان فکر می‌کند باید کل دنیا مقابل آن متحد شوند تا این دشمن را برای همیشه از کره خاکی بیرون کنند.
زندگی با کرونا در این یک سال چطور بود؟
خیلی متفاوت البته برای همه جای دنیا این‌گونه بود. یک اتفاقی شد که حالا قدر زندگی راحت قبل را بیشتر می‌دانیم و دل‌مان برای آن تنگ شده است. امروز با یکی از دوستانم صحبت می‌کردم که می‌گفت بابا همه چیز عوض شده و اصلا کسی فکر نمی‌کرد زندگی‌ها این شکلی شود. اما به هر حال مردم کم‌کم دارند عادت می‌کنند و این خاصیت آدم‌هاست که خودشان را با شرایط وقف می‌دهند. این شرایط جهانی است و امیدوارم زودتر راحت شویم.
در روزهای قرنطینه چطور سرت را گرم می‌کردی؟
زمان قرنطینه را مسافرت بودم و با دخترم گذراندم و خیلی خوب بود و از آن لذت بردم. واقعا به آن احتیاج داشتم، ورزش می‌کردم و روزها را با ویانا می‌گذراندم.
فکر می‌کنی با کرونا باید دوست بود یا به چشم دشمن به آن نگاه کرد؟
باید حتما به چشم دشمن به آن نگاه کنیم، چون به نظرم باید هر چه زودتر آن را از بین ببریم، یکسری کشورها واکسن تهیه کردند و کم‌کم کرونا دارد در آن کشورها از بین می‌رود و آمارشان بسیار پایین آمده است. این نشانه خوبی است و می‌توان امیدوار بود که با واکسن و رعایت‌کردن می‌توان از شر این ویروس راحت شد ولی این یک مسئله جهانی است و کل دنیا باید با آن بجنگد.
الان بیشتر از همه دلت برای چه چیزی تنگ شده؟
دلم برای مسابقه‌دادن در شرایط نرمال و با حضور تماشاچیان تنگ شده و بدون آن‌ها سالن خیلی سوت‌وکور است و امیدوارم هر چه زودتر بتوانیم دوباره در حضور تماشاگران دست به توپ شویم.
بهترین و بدترین اتفاقی که در این سال برایت افتاد چه بود؟
بهترین اتفاق واقعا چیز خاصی نبود که خیلی خوشحال شوم. بدترین هم فکر می‌کنم همان کرونایی بود که خودم گرفتم و و واقعا حالم بد بود. اوایل خودم زیاد جدی نمی‌گرفتم اما وقتی به آن مبتلا شدم پی بردم که واقعا خطرناک است و می‌تواند خیلی زندگی آدم را تحت فشار قرار دهد.
کدام آرزوهایت برایت خاطره شده‌اند؟
خدا را شکر خیلی از آرزوهایم خاطره شدند. درواقع آرزوهای بسکتبالیست‌های جوان الان برای ما خاطره شده‌اند (می‌خندد) ولی جدا از شوخی، خیلی زیاد اهل آرزو نیستم بیشتر به صورت هدف به آن نگاه می‌کنم.
سال ۱۴۰۰ سال گاوست، نظرت درباره گاو چیست؟ دوسش داری؟ سال ۹۹ هم که سال موش بود!
امسال سال من است چون من هم متولد سال گاوم و امیدوارم همان‌طور که گاو شیر می‌دهد و پر برکت است امسال هم برای تمام مردم ایران این‌گونه شود و موش از بین برود. موش خیلی اهل ذخیره‌کردن بود و درکل موش حیوان مرموزی است و سال ۹۹ هم این‌گونه بود. فقط امیدوارم سال ۱۴۰۰ کلی اتفاق خوب بیفتد و به نظرم این سالی که گذشت دنیا ریست شد و مردم همه در خانه و کنار عزیزان‌شان بودند و اگر شرایط به روال قبل برگردد خیلی بیشتر قدر داشته‌هایمان را می‌دانیم.
سال تحویل کجا هستی؟ برنامه خاصی داری؟
سال تحویل احتمالا خانه هستم و برنامه خاصی هم ندارم چون فکر کنم از پنجم فروردین مرحله بعدی پلی آف شروع خواهد شد که امیدوارم واقعا در همین تاریخ برگزار شود و زودتر لیگ تمام شود تا تیم ملی زمان مناسبی برای آماده‌سازی داشته باشد.
کدام سین هفت‌سین را بیشتر دوست داری و چرا؟
من همه سین‌ها را دوست دارم. درکل سنت‌های ایرانی را دوست دارم ولی فکر نمی‌کنم خودم امسال سفره هفت‌سین بچینم چون حوصله‌اش را ندارم. این کارها کمی زنانه است و من هم امسال تنها هستم.
سال ۱۴۰۰ را چه رنگی می‌بینی یا درواقع دوست داری برایت چه رنگی باشد. چرا؟
من جدیدا به رنگ سبز علاقه پیدا کردم قبلا آبی را بیشتر دوست داشتم اما تازگی یک رنگ سبز خاص و پر انرژی را دوست دارم و امیدوارم این سال هم مثل طبیعت همه چیز بارور شود و شاداب و جذاب باشد.
هدف اصلی‌ات برای سال جدید چیست؟
در مرحله خیلی حساسی از زندگی‌ام قرار دارم و امیدوارم بتوانم تا المپیک سالم و آماده بمانم و به تیم ملی کمک کنم تا خاطره‌ساز شویم. بعد از آن هم احتمالا به یک مسافرت طولانی‌مدت می‌روم تا روزهایم را کنار دخترم ویانا بگذرانم.
دوست داری با کدام ورزشکار یا هر سلبریتی (کل دنیا) عکس سلفی بگیری و چرا؟
خیلی اهل عکس گرفتن با سلبریتی‌ها نیستم اما آن‌ها را نگاه می‌کنم چون زندگی آدم‌های موفق برایم مهم است و حتی زندگینامه‌هایشان را می‌خوانم. اعتقاد دارم باید هر روز چیز جدیدی یاد گرفت. اما خیلی دوست داشتم با کوبی برایانت یک عکس داشته باشم. المپیک قبلی که حضور داشتیم هم این موقعیت فراهم بود که با او عکس بگیرم اما از آنجایی که از این کار خوشم نمی‌آید با او عکس نگرفتم و الان پشیمانم و دلم سوخت که چرا این کار را نکردم چون آدم واقعا عجیب‌وغریبی بود و حیف شد که از دنیا رفت.
الان کدام بسکتبالیست دنیا را بیشتر دوست داری؟
من همیشه بازیکن محبوبم با اختلاف زیاد مایکل جردن بود آن هم به‌خاطر این‌که به نظرم جردن لول بسکتبال را تغییر داد، درست است که الان شاید خیلی‌ها بهتر از او بازی کنند مثل لبران جیمز اما آن زمان جردن بسکتبال را به همه نشان داد و شما اگر به یک کشور محروم مثل آفریقا هم بروی در آنجا می‌بینی یک کودک پیراهن شماره ۲۳ مایکل جردن را به تن دارد و به نظرم او بسکتبال را به کل دنیا معرفی کرد. الان هم دلم می‌خواهد با مایکل جردن یک عکس بگیرم.
چه چیزی باعث عصبانیتت می‌شود؟
مظلوم‌نمایی باعث عصبانیتم می‌شود و همیشه از این بابت ناراحت می‌شوم. سوءمدیریت هم اذیتم می‌کند. از حسادت و بخل هم خیلی بدم می‌آید.
آشپزی بلدی؟
آشپزی هم یک چیزهایی بلدم ولی خیلی اهل درست‌کردن آن نیستم مگر این‌که آدم خیلی خاصی باشد مثلا برای دخترم ویانا دوست دارم غذا درست می‌کنم و حتی گاهی با هم غذا می‌پزیم و خیلی هم خوش می‌گذرد.
چه غذایی را بهتر درست می‌کنی و چه غذایی را بیشتر دوست داری؟
لازانیا را خوب درست می‌کنم و کشک‌بادمجان و کباب کوبیده هم دوست دارم. درکل تمام غذاهای ایران غیر از کله پاچه را دوست دارم.
رژیم خاصی داری؟ چیزی هست که به خاطر سلامتی از خوراکی‌هایت حذفش کرده باشی؟
رژیم خاصی ندارم و تقریبا همه چیز می‌خورم اما سعی می‌کنم سالم غذا بخورم و چیزهایی را می‌خورم که بدنم لازم دارد. چیزی که در این چند سال اخیر خیلی‌خیلی کم کردم و تقریبا به صفر رسانده‌ام خوردن نوشابه و چیزهای این مدلی است. می‌دانم قبل از تمرین و بعد از تمرین چه بخورم. بیشتر سعی می‌کنم بشقابم را به سمت آن چیزی ببرم که برای بدنم مفید است ولی در کل خیلی روی آن حساس نیستم.
سلامتی چقدر برایت ارزش دارد؟
سلامتی خیلی زیاد برایم مهم است. همیشه وقتی مریض می‌شوم به خودم می‌گویم آدم باید قدر سلامتی و روزهایی را بداند که درد ندارد. البته برای من دیگر روزهای بدون درد و بدون آسیب‌دیدگی تقریبا وجود ندارد اما سلامتی خیلی برایم مهم است.
برای این‌که سالم باشی علاوه بر ورزش چه کارهایی می‌کنی؟
سعی می‌کنم غذای خوبی بخورم و تلاش می‌کنم آدم اکتیوی باشم چون اعتقاد دارم آدم‌های فعال کمتر مریض می‌شوند. خیلی کار خاصی نمی‌کنم و دوست دارم اگر خدا بخواهد سالم باشم. می‌توانم بگویم این قسمت از زندگی‌ام را درواقع به خدا سپرده‌ام.
در روز چند ساعت می‌خوابی؟ آدم خوش‌خوابی هستی؟
سوال جالبی است. بله من خیلی می‌خوابم و سعی می‌کنم وقت آزادم را بخوابم. ظهرها تقریبا همیشه می‌خوابم. طبق عادت بیست ساله این کار را می‌کنم. سعی می‌کنم شب‌ها زود بخوابم و حداقل هشت ساعت را خوابیده باشم. برای استراحتم وقت می‌گذارم و از آن لذت هم می‌برم چون بعد از آن احساس می‌کنم بدنم یک انرژی بیشتری دارد خیلی خوش‌خوابم و در شرایط عجیب‌وغریب می‌خوابم. از بچگی هم همیشه آیدین و بقیه دوستانم من را مسخره می‌کردند چون زیاد می‌خوابیدم.
چقدر زندگی سالم برایت اهمیت داشته و به خاطر آن از چیزی که دوست داشتی به راحتی گذشتی؟
من چون ورزش‌کردن برایم مهم است و دوست دارم در زمین عملکرد خوبی داشته باشم همیشه سعی کردم سالم زندگی کنم. بدنم برایم مهم بوده و سعی کردم غذای خوبی حتما بخورم، خوب استراحت کردم و از وسایل ورزشی خوب و مناسب استفاده کردم و در این زمینه خساست به خرج ندادم و سعی کردم سالم زندگی کنم و برای آن برنامه‌ریزی کرده‌ام.
به خاطر این‌که بسکتبالیست شدی قدت بلند شد؟
خیلی فکر نمی‌کنم ربطی به بسکتبال داشته باشد به هر حال ما ژنتیکی خانواده قدبلندی به حساب می‌آییم و به نظرم اگر بسکتبال هم بازی نمی‌کردم باز قدم بلند می‌شد البته بی‌تاثیر هم نیست اما خیلی نمی‌توان گفت فقط به خاطر بسکتبال قدم تا این اندازه رشد کرده است. من در بین بسکتبالیست‌ها قدبلند به حساب نمی‌آیم. متوسط رو به پایین به حساب می‌آیم.
درباره دخترت ویانا هم کمی بگو، به چه ورزشی علاقه دارد و چرا سمت این ورزش رفته است؟
ویانا کمی به ورزش‌های رزمی روی آورده و نمی‌دانم چرا به کیک‌بوکسینگ علاقه‌مند شده است. تقریبا از سن کم ورزش‌های مختلفی را امتحان کرد اما درنهایت به این رشته علاقه‌مند شد و خیلی هم در آن جدی است و در این زمینه به من رفته که جدی است و پشتکار دارد. فکر می‌کنم اگر ادامه دهد موفق می‌شود ولی به نظر می‌آید که بیشتر تفریحی آن را دنبال می‌کند. من هم هیچ مشکلی با آن ندارم و مربیانش هم از آن راضی هستند.
سعی می‌کنی چطور پدری باشی؟
سعی می‌کنم پدر خوبی باشم و با دخترم خیلی دوست باشم و با هم حال کنیم و بیشتر خوش بگذرانیم حالا بعضی وقت‌ها می‌توانم و برخی وقت‌ها هم نمی‌توانم. متاسفانه خیلی کم پیش او بوده‌ام و حالا سعی می‌کنم از سال بعد بیشتر با دخترم زمان بگذرانم و می‌خواهم بیشتر وقتم را با ویانا باشم.
تجربه بسکتبال بازی‌کردن در دوران کرونا به صورت متمرکز چطور بود؟
شرایط کرونا یک شرایط استثنایی بود که یکسری اتفاق‌های جدید هم افتاد، فکر می‌کنم حتما باید مسابقات به هر نحوی که بود برگزار می‌شد. خدا را شکر برگزار شد و ان‌شاءالله تمام هم می‌شود. برگزاری به صورت متمرکز هم نقاط ضعفی داشت که باید بیشتر بررسی شود. اما مطمئن باشید قرار نیست در سال‌های بعد هم لیگ به این شکل ادامه پیدا کند. امیدوارم درس گرفته باشیم و این‌که بتوانیم اشکالات آن را برطرف کنیم تا لیگ بهتری داشته باشیم.
نظرت درباره افزایش تیم‌ها در این شرایط چیست؟
با افزایش تعداد تیم‌ها به این صورت موافق نیستم چون سطح برخی تیم‌ها واقعا خیلی ضعیف است، البته باید ببینیم سیاست فدراسیون چه بوده که به نظر می‌آید بیشتر روی کمیت تمرکز کرده بودند. این حالت دو گروهی مسابقات هم باعث شد که ما چند بازی خوب را در فصل عادی از دست بدهیم. در ایران شاید پنج‌شش تیم خوب باشند که از کیفیت بالایی برخوردارند و بازی بین آن‌ها جذاب می‌شود که متاسفانه با این شیوه ما نصف آن‌ها را از دست دادیم. برای همین تعداد بازی‌هایمان شاید کم نبود اما تعداد بازی‌های با کیفیت‌مان کم بود.
به نظرت بالاخره المپیک در سال ۲۰۲۱ برگزار می‌شود؟
امیدوارم برگزار شود و فکر می‌کنم که این اتفاق هم بیفتد. واقعا المپیک اتفاق بزرگی است و بزرگ‌ترین و هیجان‌انگیزترین میدانی است که هر ورزشکاری می‌تواند در آن حاضر شود. المپیک مثل یک سنگ بنایی است برای ورزش که هر چهار سال یک‌بار باید تکرار شود تا کشورها و ورزشکاران بتوانند خودشان را بررسی کنند و بدانند در کجا قرار دارند و برای آینده‌شان برنامه‌ریزی کنند. به نظرم برگزارنشدن المپیک ضربه خیلی سختی به کل ورزش دنیا خواهد زد.
اگر المپیک برگزار نشود شرایط خودت چطور می‌شود با توجه به این‌که دوست داشتی بعد از المپیک خداحافظی کنی؟
من راستش الان به خداحافظی فکر نمی‌کنم و تمام سعی‌ام فعلا این است که آماده باشم و بتوانم در المپیک خوب بازی کنم. امیدوارم بتوانم این کار را کنم. قاعدتا فکر می‌کنم روزی هم که بخواهم خداحافظی کنم خیلی بی‌سروصدا خواهم رفت و اهل سروصدا و شلوغ‌بازی نیستم.
برای دوران پسابسکتبال به مربیگری فکر می‌کنی یا ریاست فدراسیون؟
خیلی به دوران پسابسکتبال فکر نمی‌کنم. درکل ریاست را خیلی دور می‌بینم، حداقل برای چند سال آینده به آن فکر نمی‌کنم، چون به نظرم الان شرایطم مهیا نیست و باید چند سال یکسری کارهای دیگر کنم و بعد وارد ریاست شوم ولی مربیگری را قطعا امتحان می‌کنم و صددرصد وارد آن می‌شوم.
باید چه انتظاری از تیم ملی بسکتبال در المپیک ۲۰۲۱ داشته باشیم؟
واقعا انتظار خاصی نمی‌توانیم داشته باشیم، به‌خاطر این‌که اگر شما تیم‌هایی را که در المپیک حضور پیدا نکردند با تیم‌هایی که حضور پیدا کردند مقایسه کنید پی می‌برید همین که تیم ما راهی این رقابت‌ها شده خیلی اتفاق بزرگی است؛ ما خودمان را باور داریم و تلاش می‌کنیم بهترین نتیجه ممکن را بگیریم. اگر هم با امکانات زیر صفری که داریم بتوانیم از گروه‌مان صعود کنیم که افتخار خیلی بزرگی برای بسکتبال ما خواهد بود.
کدام شهر ایران را بیشتر دوست داری؟
هر شهر ایران جذابیت‌های خاص خود را دارد اما من تهران را بیشتر دوست دارم و البته سفری هم به چابهار داشتم که خیلی خوش گذشت. هم مردم بلوچ خیلی مهمان‌نواز بودند و هم این‌که طبیعت بکر و قشنگی داشت و موج‌سواری هم آنجا خیلی لذت‌بخش بود و در کل خاطره خوبی از آن سفر دارم.
فوبیا و ترس به چیز خاصی داری؟
نه من فوبیای خاصی ندارم ولی از آسیب‌دیدگی خوشم نمی‌آید و خیلی فکرم را مشغول می‌کند.
غیر از بسکتبال در چه کار دیگری مشغول هستی؟
یک باشگاه کراس‌فیت دارم و در تولیدی لباس هم مشغول هستم. امیدوارم بتوانم باشگاه بیشتری راه‌اندازی کنم. دوست دارم یک باشگاه داشته باشم که در کنار بدن‌سازی بتوانم بسکتبال هم کار کنم و یک کمپ برای بسکتبالیست‌های حرفه‌ای ایجاد کنم.
و در آخر این‌که چرا می‌گویند جزو ورزشکاران باکلاس هستی؟
والله من نمی‌دانم، راستش کار خاصی نمی‌کنم و اگر چنین چیزی می‌گویند نظر لطف بقیه است.
