زنگ خطر کفایت سرمایه در بانک سرمایه
یکی از موضوعات نگران‌کننده در شبکه بانکی ایران، وضعیت فاجعه‌بار نرخ کفایت سرمایه بانک‌های کشور است. در این شرایط اما بانک سرمایه با کفایت سرمایه منفی ۱۴۰ درصدی، وضعیت به مراتب اسفناک‌تری دارد.
به گزارش اکو ۳۶۵ و به نقل از تجارت‌نیوز، یکی از مهم‌ترین شاخص‌ها برای سنجش وضعیت سلامت بانک‌ها، نرخ کفایت سرمایه است. در واقع اگر بخواهیم آمادگی بانک‌ها در برابر مخاطراتی مثل ورشکستگی و ناتوانی در انجام تعهدات را اندازه‌گیری کنیم، نرخ کفایت سرمایه بانک‌ها مناسب‌ترین شاخص به شمار می‌رود.
این در حالیست که بررسی‌ها نشان می‌دهند که تعداد بانک‌های ایرانی که نسبت کفایت سرمایه استاندارد دارند، به شمار انگشتان دست هم نمی‌رسد و بخش عمده شبکه بانکی کشور، از این منظر با مشکلاتی بزرگی دست و پنجه نرم می‌کنند. در این میان اما وضیعت بانک سرمایه از باقی بانک‌ها نگران‌کننده‌تر است و این موضوع می‌تواند ریسک‌های بزرگی را بر سر فعالیت این بانک قرار دهد.
ریسک‌هایی که نه تنها تداوم فعالیت بانک را با مخاطراتی مواجه می‌کند، بلکه آثار جانبی منفی آن نیز گریبان‌گیر کل اقتصاد کشور خواهد شد و هزینه‌هایی از جمله تورم را به زندگی همه مردم تحمیل می‌کند.
نسبت کفایت سرمایه چیست؟
نخستین بار نرخ کفایت سرمایه بانک‌ها در سال ۱۹۸۸ و در کمیته نظارت بر بانکداری بازل (کمیته بال) در دنیا مطرح شد. این شاخص که حاصل تقسیم سرمایه پایه به مجموع دارایی‌های موزون شده بر حسب ریسک است، نشان می‌دهد که یک بانک تا چه اندازه می‌تواند ریسک‌های موجود را به وسیله سرمایه خود پوشش دهد.
بر اساس استانداردهای کمیته بال، حداقل نسبت کفایت سرمایه برای بانک‌ها و موسسات اعتباری معادل ۱۲ درصد تعیین شده است. اما بانک مرکزی ایران حداقل این شاخص برای بانک‌های ایرانی را هشت درصد تعیین کرده است.
با این حال، بررسی صورت‌های مالی بانک‌ها نشان می‌دهد که ارفاق بانک مرکزی نیز کافی نبوده و وضعیت کفایت سرمایه بخش عمده شبکه بانکی ایران، همچنان فاصله بسیار زیادی با استانداردها دارد.
