مسابقه کشورهای عربی در پرداخت دستمزد

دایره زردی که «منطقه حداقل دستمزد» نامیده می‌شود، نشان می‌دهد که حداقل دستمزد اصولاً باید برای کارکنان کم‌درآمد در نظر گرفته شود تا «دستمزد بی‌رویه پایین» حذف شود. دایره آبی«منطقه چانه‌زنی جمعی» است و این اصل را نشان می‌دهد که می‌توان از چانه‌زنی جمعی برای تعیین دستمزد بالاتر از یک طبقه موجود استفاده کرد.

در گزارش Nomad Capitalist، می‌بینیم که کشورهایی با حداقل دستمزد پایین (مانند اوکراین، پاکستان و ایران) معمولاً چند چیز مشترک دارند، افراد تحصیل کرده، با استعداد و فداکار، هزینه کم زندگی و کمبود مشاغل پردرآمد. از آنجایی که این حداقل دستمزدهای پایین باعث کاهش حقوق در سراسر این کشورها شده است، تعداد فزاینده‌ای از کارگران ماهر به اینترنت روی می‌آورند تا بازار کار واقعاً آزاد پیدا کنند و در آن بتوانند با کارفرمایان برای دستمزد رقابتی مذاکره کنند. ظهور فریلنسینگ آنلاین در مکان‌هایی از هند تا آلبانی نشان می‌دهد که چگونه یک بازار کار رایگان و مستقل از موقعیت مکانی برای همه مفید است. در کشورهایی مانند ونزوئلا، آلبانی، مصر، مالزی، مراکش یا حتی آفریقای جنوبی، تعداد فریلنسرها هر روز بیشتر می‌شود، زیرا ورود به بازار بین‌المللی فریلنسری برای آن‌ها سود بیشتری نسبت به یافتن یک شغل تمام‌وقت در خانه دارد.

حداقل دستمزد در کشورهای عربی

بر اساس اطلاعات منتشر شده در وبسایت EOR middle east و دستورالعمل‌های حقوق و دستمزد که توسط وزارت منابع انسانی و توسعه اجتماعی (MHRSD) تنظیم می‌شود، حقوق پایه عربستان سعودی برای کارمندان تمام‌وقت عادی، ۳۰۰۰ ریال سعودی (SAR) در ماه (۸۰۰ دلار) و ۱۵۰۰ ریال در ماه برای کارکنان پاره‌وقت (۴۰۰ دلار) است. کارفرمایان همچنین باید یک پاداش در سیزدهمین ماه دسامبر، یک پاداش سالانه در ماه ژوئن و یک انعام در هنگام خروج از شرکت پرداخت کنند. علاوه بر این‌ها، قوانین خاصی برای بخش‌های خاص وجود دارد. به عنوان مثال، بخش کشاورزی حداقل دستمزد متفاوتی نسبت به بخش‌های صنعتی و خدماتی دارد. همچنین کارفرمایان در صنایع خاص، مانند ساخت و ساز، ممکن است ملزم به ارائه مزایای اضافی به کارکنان خود باشند، مانند پرداخت اضافه کاری، تعطیلات سالانه و پاداش.

امارات متحده عربی حداقل دستمزد اجباری فدرال ندارد. این بدان معناست که کارفرمایان هیچ الزام قانونی برای پرداخت حداقل مبلغ معینی در هر ساعت یا ماه به کارکنان خود ندارند. با این حال، وزارت منابع انسانی این کشور (MoHRE)، شرکت‌ها را ملزم به پرداخت حقوقی می‌کند که نیازهای اولیه کارمندان را تامین کند. برای همین، دستورالعمل حداقل حقوق را برای دسته خاصی از کارمندان ایجاد کرده است اما این دستورالعمل‌ها از نظر قانونی الزام‌آور نیستند، فقط معیاری برای کارفرمایان هستند تا اطمینان حاصل کنند که کارکنانشان درآمد عادلانه دریافت می‌کنند. در سال ۲۰۱۳، وزارت منابع انسانی امارات متحده عربی سه سطح حقوق را برای انواع مختلف کارگران معرفی کرد:

فارغ‌التحصیلان دانشگاه: ۱۲۰۰۰ درهم (۳۲۶۷ دلار) در ماه

تکنسین‌های ماهر: ۷۰۰۰ درهم (۱۹۰۵ دلار) در ماه

کارگران ماهر: ۵۰۰۰ درهم (۱۳۶۱ دلار) در ماه برای کسانی که مدرک مدرسه متوسطه (سیکل) دارند.

و در نهایت کویت، که یکی از قوی‌ترین ارزهای جهان را داراست، رتبه دوازدهم را در پرداخت حداقل حقوق در میان ۱۹۷ کشور دارد. حداقل حقوق ماهانه در کشور کویت، در حدود ۲۵۰ دلار (۷۵ KWD) است، اما مهم است که توجه داشته باشیم که بسیاری از کارمندان به طور قابل‌توجهی حقوق بالاتری دارند. حقوق افرادی که کمتر از دو سال تجربه کاری دارند، حدود ۴۳۰ دینار در ماه (۱۴۰۰ دلار) و افرادی که دارای سطح تجربه بین ۲ تا پنج سال هستند، تقریباً ۵۷۰ دینار در ماه (۱۸۵۰ دلار) تخمین زده می‌شود. همچنین کویت از سال ۲۰۰۹ تاکنون ۴.۵ میلیون دلار به سازمان جهانی کار برای کشورهای عربی کمک کرده است.