همون همیشگی!

مجله موسیقی «بیلبورد» – بیست و سومین جشن سینما و تلویزیون «حافظ» شب گذشته شامگاه ۳ آذر در سالن وزارت کشور برگزار شد و اهالی سینما و تلویزیون در شبی که بسیاری از ستاره‌ها و سلبریتی‌های این حوزه دور هم جمع شده بودند، یاد علی معلم را گرامی داشتند.

به گزارش اکو ۳۶۵ و به نقل از بیلبورد، «جشن حافظ» که از سال گذشته جایزه تئاتر و موسیقی را جدا و به صورت مستقل برگزار می‌کند، شب گذشته در معدود اتفاقات مرتبط با موسیقی، بار دیگر چند نام همیشگی و ثابت را مورد تجلیل و تقدیر قرار داد تا باز هم عدم استفاده از چهره‌های جدید بزرگترین نقد اهالی موسیقی به برگزار‌کنندگان و هیأت داوران آن باشد.

رضا یزدانی همچون چند دوره گذشته تنها خواننده‌ای بود که به صورت زنده آثاری را با همراهی گروهش روی صحنه برد. محسن چاوشی و علیرضا قربانی دو خواننده‌ای بودند که همچون دوره‌های قبل و قبل‌تر برندگان بخش بهترین خواننده تیتراژ تلویزیون و سینما باشند و ستار اورکی نیز جایزه بهترین آهنگساز فیلم را از آن خود کرد. این در شرایطی ست که خواننده‌های جوانی مثل مهدی دارابی و یونس بیات که از خواننده‌های خوب و آتیه دار موسیقی در ایران هستند نیز با تدبیری درست در بین کاندیدا‌ها جا داشتند و می‌شد از این فرصت برای شروع یک جریان جدید استفاده کرد.

گذشته از کیفیت بالای برگزاری این جشن در حوزه سینما و تلویزیون و تقدیر و تجلیل ارزشمند از «مرتضی عقیلی» (بازیگر سرشناس و پیشکسوت سینمای قبل از انقلاب)، این نقد همواره در حوزه موسیقی به «جشن حافظ» وارد است که در انتخاب بهترین خواننده و آهنگساز، بر اساس یک الگوریتم همیشگی و ثابت پیش می‌رود و مشخص نیست این انتخاب‌ها با کدام معیار، کارشناسی و انجام می‌شود. نبودن افراد متخصص در این حوزه، باعث شده در کنار انتخاب‌های قابل احترام در حوزه سینما و تلویزیون، جشن حافظ در انتخاب بهترین‌های موسیقی همواره با چالشی بزرگ و نقد‌های درست مواجه باشد.

رضا یزدانی، محسن چاوشی، علیرضا قربانی و… نام‌هایی هستند که گذشته از ارزش بالایی هنری و شخصیتی، تکرار چندین باره نام و اجرا‌های آن‌ها موجب نقد‌هایی به کلیت موسیقایی این جشن شده است. به نظر می‌رسد جشن حافظ در چنین جایگاهی، حالا نیازمند یک بازنگری اساسی در بخش موسیقی است. یک بازنگری جدی که می‌توان نخستین مؤلفه‌ها و استراتژی‌های آنرا در دومین جشن موسیقی حافظ دید و به آن‌امیدوار شد.